Περί χούμου

   Και το τελευταίο στοιχείο της φύσης, είναι κάτι το γήινο, το χειροπιαστό. Είναι σύμφωνα με τη χριστιανική εκδοχή, η αρχή και το τέλος του σώματος. Το χώμα "Από χώμα έγινες, και στο χώμα θα καταλήξεις". Έτσι καταλήγει το σώμα όταν χωριστεί από την ψυχή, όταν τελειώσει η πνοή και η φλόγα του. Αποσυντί-θεται και επιστρέφει στη φύση τα υλικά που της χρωστάει.

   Το χώμα είναι από μόνο του νεκρή ύλη. Χωρίς νερό, αέρα, και φωτιά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Με τη σύμπραξη, όμως και των υπολοίπων στοιχείων, ανασταίνει τον πεσμένο σπόρο της Ίρας και τον ξανακάνει στάχυ, μεταμορφώνεται σε λίθο και γίνεται ένα γόνιμο πεδίο ανάπτυξης ποικίλων οργανισμών. Όταν η βροχή πέσει στο διψασμένο χώμα, όταν ο αέρας καταλλαγιάσει - πέσει δηλαδή - κι αυτός στο χώμα και όταν η ακτίνες της θερμότερης μάζας του σύμπαντος, του Ήλιου, πέσουν στο χώμα, δημιουργούν το θαύμα που λέγεται φύση. Το χώμα είναι το φόντο, που ανάλογα με την ποσότητα και ποιότητα των υπολοίπων υλικών ( αέρος, νερού και θερμότητος ), εμπλουτίζεται με χρώμα και δημιουργεί εικόνες τέλειες. Είναι η βάση που πατάμε και ο ενδιάμεσος χώρος που μας χωρίζει από τον πυρήνα της Γής. Πρέπει να περάσουμε από αυτό, για να ξανακαταλήξουμε στο φώς-πυρήνα. Είναι ο ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα σε δύο πυρήνες, σε δύο Ήλιους.

   Αυτό είναι το τελευταίο και ποιό ορατό και απτό σε εμάς στοιχείο της Φύσης. Αυτό που μας έδωσε να καλλιεργούμαι για να τρεφόμαστε. Το έδ-αφος όπως και η τρ-οφή, έχουν σχέση με την αφή.