Περί υδάτων

   Το νερό, καθαρό ή θολό, αλμυρό ή γλυκό, άχρωμο ή χρωματισμένο, πόσιμο ή μή, κα-λύπτει τη μεγαλύτερη επιφάνεια της Γής, του πλανήτη που κα-τοικούμε. Επίσης "καλύπτει" τη μεγαλύτερη επιφάνεια του σώμα-τός μας, κι όχι μόνο του δικού μας. Είναι ίσως η πιθανή αιτία εξαφάνισης των δεινοσαύρων (κα-τακλυσμός). Είναι κι αυτό, όπως και η φωτιά, μεταφορικά, μέσο εξαγνισμού και καθαρίσμού ψυχής( με νερό βαπτιζόμαστε, όπως και ο Χριστός). Μόνο που έχει μεγαλύτερη δύναμη από τη φωτιά, αφού τη σβήνει. Είναι άμορφη ύλη, τουτέστιν δεν έχει σχήμα, ή μάλλον μπορεί να πάρει άπειρα σχήματα.

   Το πόσιμο νερό, τείνει να μειώνεται συνεχώς και με γρήγορους ρυθμούς, όχι τόσο λόγω της ποσότητας, όσο λόγω της ποιότητας. Τα χημικά που χρησιμοποιούμαι καθημερινά, το μολύνουν ανεπανόρθωτα.

   Οι αρχαίοι πρόγονοί μας Έλληνες, ξέροντας τις ιδιότητές του, θεραπευτικές και άλλες, του πρόσδιδαν, ιδιαίτερη σημασία. Οι Νηριήδες, οι γοργόνες, ο Νηρέας, ο Ποσειδώνας, και πολλοί άλλοι, είχαν σχέση σύμφωνα με τη μυθολογία μας, με το νερό. Εμείς δε οι Έλληνες, είμαστε κατ' εξοχήν, συνδεδεμένοι με το νερό. Η Ελλάδα, έχει ίσως τα περισσότερα νησιά στον κόσμο. Οι στόλοι μας, από αρχαιοτάτων χρόνων, έχουν γράψει ιστορία.

   Ο ήχος, η όψη και η οσμή ενός καταρρέοντως νερού, ενός καταρράκτη δηλαδή, προκαλεί τις τρείς πιο βασικές αισθήσεις του ανθρώπου, την ακοή, την όραση και την όσφρηση. Στην αρχιτεκτονική εξωτερικών χώρων, το νερό δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση.(Είναι και δικιά μου αδυναμία, η χρήση κατασκευών νερου).

   Το νερό ηρεμεί και γαληνεύει τα πνεύματα("ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου").