Περί Ελλήνων 2012

     Είμαστε περήφανοι ως έθνος από αρχαιοτάτων χρόνων, για τους συγγραφείς μας, για τους ποιητές μας, για τους στρατηλάτες μας, για τους στρατιώτες μας, για τους αθλητές μας, για τους γιατρούς μας, για τους επιστήμονές μας, για τους φιλοσόφους μας, για τους πολλούς αγίους μας (ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό πολιτών) και για αρκετούς άλλους. Ακούς Μέγας Αλέξανδρος και λες με καμάρι Έλληνας. Ακούς Σωκράτης, Πλάτωνας κι Αριστοτέλης, και φουσκώνεις από υπερηφάνεια. Ακούς Παπανικολάου, Καραθεοδωρής, και έχεις αμέσως δύο πρότυπα βίου. Ακούς να προφέρουν οι αγγλόλαλοι Ιπποκράτης, Ασκληπιός και Δημόκριτος, και βουρκώνεις, σαν να ακούς το όνομά σου.

    Πόσο υπερήφανοι είμαστε, από αρχαιοτάτων χρόνων και ειδικά σήμερα για τους πολιτικούς μας; Ποιόν να αναφέρεις και να νιώσεις όμορφα που είσαι Έλληνας;

     Η πολιτική πρέπει να ασκείται με ηθική, αρετή και διπλωματία. Πρέπει να ενώνει τους πολίτες κι όχι να τους διχάζει. Το ίδιον συμφέρον πρέπει να εκμηδενίζεται και να ανάγεται το δημόσιο συμφέρον σε υψίστης σημασίας και αξίας. Δεν είναι μορφή εργασίας, ώστε να προέχει ο στόχος μιας καλής καριέρας. Η υστεροφημία, θα έπρεπε να αποτρέπει από λάθη "πονηρά". Η μόρφωση, η ευστροφία, η πραότητα, και η πίστη στις παραδοσιακές αξίες του λαού μας (όχι ο "τυφλός" συντηρητισμός, αλλά οι αξίες σαν βάση) , πρέπει να είναι απαραίτητες αρετές υποψηφίων πολιτικών. Η πειθώ, δεν πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για ψηφοθηρικούς σκοπούς, αλλά κυρίως προς όφελος των πολιτών έναντι εξωτερικών "επεμβάσεων".  

     Σήμερα οι αρετές των πολιτικών μας, είναι η αμετροέπεια και η δολιότητα. Η διαπλοκή βασιλεύει. Η πολιτική έγινε ταυτόσημη έννοια με το διχασμό αλλά και την πόλωση. Οι πολιτικοί, αντί για πρότυπα προς μίμηση και πρωτεργάτες προβολής των θετικών εθνικών στοιχείων, έγιναν χλεύη όλων, Ελλήνων και ξένων. Και το χειρότερο είναι πως αντί να μαθαίνουν από τα λάθη τους, τα "βαπτίζουν" σωστά, και επιχειρηματολογούν υπέρ τους. Το ελληνικό φιλότιμο αντικαταστάθηκε από τον άκρατο εγωισμό. Η φιλοπατρία από την αυτοπροβολή. Η ευθιξία από το αλάθητο.

     Είμαστε ένας λαός περήφανος, αλλά και επιπόλαιος. Είμαστε ένα κράτος πολύνομο, αλλά και άνομο. Είμαστε άνθρωποι ευφυής και δραστήριοι, αλλά και αργοκινούμενοι. 

      ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

       

Περί Δουλείας

      Ένα πετυχημένο σκετσάκι, που δείχνει τί μπορεί να κάνει κανείς για να πιάσει δουλειά (και δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα)....

Περί εκλογών

    Και επιτέλους κάτι αλλαξε. Τουλάχιστον το πρώτο βήμα έγινε, και φαίνεται πώς θεωρητικά έχουμε την πολυπόθητη αλλαγή. Άλλαξαν οι αναλογίες, άλλαξαν οι πρωταγωνιστές, το ερώτημα όμως είναι αν άλλαξαν και τα μυαλά, ή σκέφτονται με τον ίδιο λιτοδίαιτο τρόπο, ο οποίος βύθισε τη χώρα μου σε άπατο βούρκο.Πολλά τα γνωστά ονόματα "λωποδυτών" οι οποίοι δεν κατάφεραν αυτοί τη φορά να κάτσουν στην καρέκλα που ζεσταίνουν τόσα χρόνια στη βουλή των ανθελλήνων. Τα επίθετα που χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε όπως πρέπει τους ανθέλληνες βουλευτές - βολευτές των τελευταίων δεκαετιών, χάνουν την αξία τους γιατί όσο άσχημα κι αν είναι, δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα.

    Και ενώ οι εκλογές τελείωσαν κι έδωσαν το σαφές μήνυμά τους, έχουν περάσει τρεις μέρες και ακόμα δεν ξέρουμε ( ο λόγος το λέει, ξέρουμε ότι οι πραγματικές εκλογές είναι αυτές που θα γίνουν σε λίγες μέρες) ποια είναι η καινούρια κυβέρνηση της Ελλάδος. Ένα κακό θέατρο, παίζεται αυτές τις μέρες, με σκοπό να κερδηθεί χρόνος και χρήμα, ώστε να ελαχιστοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι απώλειες των εχόντων. Γι αυτό κανείς δε χαιρόταν το βράδυ των εκλογών. Από τη μία οι πενήντα bonus έδρες του ακατονόμαστου νόμου ή όπως αλλιώς λέγεται, και από την άλλη η ανησυχία - σιγουριά, ποιο θα είναι το πρώτο κόμμα, δεν άφηναν κανένα να χαρεί. Κι ενώ την επόμενη μέρα, θα περίμενε κανείς, ότι ο Benny και ο Anton θα ήταν σκεπτικοί και στενοχωρημένοι για τον καταποντισμό που έπαθαν τα κόμματα που ηγούνται, αυτοί μας τρέλαναν και πάλι θριαμβολογώντας.

    Πόσο υπομονή να κάνει ένας λαός, και δη ο ελληνικός, με τόσα ευτράπελα που βλέπει. Μέχρι τώρα τους παίρνουμε στην πλάκα και τους αφήνουμε να μας δείξουν αν έχουν ελάχιστη τσίπα. Μας είπαν τεμπέληδες, αλήτες, λαμόγια, αφερέγγυους και τόσα άλλα. Από τότε που μας έφεραν το ευρώ, γίναμε μίζεροι. Με τη δραχμούλα, παίρναμε όσα παίρναμε, δίναμε όσα δίναμε και μας περίσσευαν κι όλας.Δουλεύαμε σερβιτόροι, ερχόταν οι τουρίστες και φεύγοντας, άφηναν κι ένα βαρβάτο πουρμπουάρ. Κι αν μάλιστα ήταν Έλληνες μάλωναν ποιος θα αφήσει παραπάνω. Με το ευρώ, και το φαγητό από τα σούπερ μάρκετ το παίρνουν. Δε άρεσε στους ξένους η ανεμελιά, η ηρεμία και η αισιοδοξία που είχαμε. Αυτοί δουλεύανε όλο το χρόνο για δέκα μέρες διακοπές. Μας έφεραν στο "μπόι τους" και ποιο κάτω και τώρα όντας από πάνω, θαρρούν ότι κάνουν κουμάντο. Πόσα χρόνια χρειάζονται άραγε για να μάθουν τί θα πει Έλληνας;

    

    

        

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 06_05_2012!!