Περί επίκαιρων

     Τι σου είναι ο άνθρωπος......

     Πώς μπορείς να μειώσεις τον πληθυσμό της γης, ώστε να δώσεις περισσότερο χώρο σε λίγους; Πώς μπορείς να κάνεις πειραματόζωα τους ανθρώπους; Πώς μπορείς να μηδενίσεις την αξία της ανθρώπινης ζωής χάριν απόκτησις υλικών αγαθών; Πώς ένας "άνθρωπος", βλέποντας τα τεκταινόμενα στη Γη, κι ενώ μπορεί να αλλάξει την παρούσα κατάσταση, δεν κάνει τίποτα;

     Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Μερικές δεκαετίες πριν,  όταν συζητούσαμε για το μέλλον, αυτές τις χρονιές σκεφτόμασταν. Και στις κινηματογραφικές ταινίες, όταν μιλούσαν γι αυτές τις χρονιές, έδειχναν ρομπότ, ιπτάμενα αυτοκίνητα, και ότι άλλο βάζει η φαντασία του ανθρώπου. Κι όμως είμαστε όπως οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας, και αρκετοί από τους προγόνους μας.

     Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Ένα έτος πριν την καταστροφή του κόσμου και έντεκα έτη μετά την προηγού-μενη καταστροφή του κόσμου.

  Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Στην Αφρική κόσμος χάνεται, πεθαίνει, ξεσηκώνεται, "εκσυγχρονίζεται". Η Αίγυπτος σε εμφύλια θρησκευτική διαμάχη. Η Λιβύη "απελευθερώνεται" από έναν "σατράπη" για να υποδου-λωθεί σε περισσότερους "εκσυγχρονιστές σατράπες". Στην ανατολική Αφρική  λιμός, πείνα και αρρώστιες. 

     Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Στην Ασία, ζουν πια "ελεύθεροι" άνθρωποι, φοβισμένοι, αβέβαιοι, εξαγριωμένοι, "ζωντανοί νεκροί". Το Αφγανιστάν και το Ιράκ, μετά τη "σωτηρία" τους, "εκσυγχρονίστηκαν" με καμικάζι. Η Συρία, ετοιμάζεται κι αυτή να γίνει ο επόμενος στόχος των "γερακιών". Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη συνεχίζουν τον "αγώνα" τους. Στην Κορέα, γίνεται "της Κορέας". Η Κίνα με τις πλημμύρες, τα τσουνάμι και τους σεισμούς. Η Ιαπωνία με την "παρ' ολίγο" πυρηνική καταστροφή. Η Τουρκία ανοίγει μέτωπα παντού και τα βάζει με όλους.

     Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Στην Αμερική πολιτείες καταστρέφονται, λαοί προσπαθούν να επιβιώσουν, και η φύση παλεύει να αντέξει. Η Χιλή λίγο πριν έχει διασώσει τους ανθρακωρύχους της. Η Βραζιλία έχει κατολισθήσεις με νεκρούς, και καταστρέφει τον Αμαζόνιο. Στη Βενεζουέλα ο Τσάβες "ετοιμάζεται να φύγει". Οι αγανακτισμένοι έφτασαν και στις Η.Π.Α.

      Βρισκόμαστε στο έτος 2011. Στην Ευρώπη όπως και σε όλο τον πλανήτη, ο κόσμος ξεσηκώνεται, εξουσίες αλλάζουν, "αυτοκρατορίες" πέφτουν. Οι αγανακτισμένοι, είναι παντού. Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι πνέει τα λοίσθια. Αρκετές χώρες, εικονικά υποφέρουν οικονομικά. Η Κύπρος προσπαθώντας να αποκαταστήσει τις ζημιές από την μεγάλη εκείνη "ύποπτη" έκρηξη, κάνει εξορύξεις. Η Ισλανδία προσπαθεί να "συγκρατήσει" εκείνο το ηφαίστειο που "ντουμάνιασε" την Ευρώπη. Και στην Ελλάδα, τα ξέρετε, από το πολύ μπέρδεμα στο τέλος θα γίνουμε όντως το "τρελοκομείον η Ελλάς".
     Ίσως να εκπληρώνονται προφητείες. Ίσως να βρισκόμαστε σε εκείνες τις εποχές που και Άγιοι ακόμα ήθελαν να μην τις ζήσουν. Ίσως από την πολύ εικονική πραγματικότητα που μας παρουσιάζουν, να έχουν μπερδευτεί και οι ίδιοι. Ο Καζαντζίδης το είπε λίγο πριν μας αφήσει "έρχονται χρόνια δύσκολα...".
      Είναι σίγουρο πώς υπάρχει ελπίδα. Επίσης σίγουρο είναι πως η Ελλάδα θα παίξει με κάποιο τρόπο σημαντικό ρόλο στη λύση του προβλήματος ( είτε ως πειραματόζωο πάνω στο οποίο ψάχνουν τη λύση, είτε από την "οπισθοφυλακή").
     Την ελευθερία, την έχουμε καταντήσει ασυδοσία. Η ελευθερία είναι "ορισμένη" και φτάνει μέχρι εκεί που επιβαρύνει τον συνάνθρωπό μας. Τώρα τα έχουμε ξεπεράσει αυτά τα όρια, και έχουμε "μπερδέψει" τις ελευθερίες μας μεταξύ τους. Φυλετικές, κοινωνικές, πολι-τικές, θρησκευτικές, ανθρώπινες ελευθερίες καταργούνται επιβαλλόμενες.
     Και ποιος κερδίζει από όλα αυτά!!!!!!!!!!
Τι σου είναι ο άνθρωπος......

Περί ερωτημάτων

  

   Το ρήμα "ερωτώ", προέρχεται από το ρήμα ερέω - ερέ(F)ω (το βλέπουμε ήδη στον Όμηρο: («ἐρέων γενεήν τε τόκον τε», Ομ. Οδ.· «ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα», Ομ. Ιλ.) και σημαίνει αναζητώ, ερευνώ, ψάχνω, ρωτώ [πβ. το αντίστοιχο στην ιων. είρωμαι]. Η ερώτηση δηλαδή, είναι η αναζήτηση μιας αλήθειας, μιας απάντησις που να λύνει την απορία μας. 

     Με πόσα ερωτήματα άραγε είμαστε φορτωμένοι, πόσα ερωτήματα κουβαλάμε από την έναρξη της ζωής μας και μέχρι τη λήξη της; "Γιατί μαμά;", "Γιατί μπαμπά;", οι πρώτες μας απορίες απλές και εύκολες ( τις περισσότερες φορές ) στην απάντησή τους. Κι έπειτα κι άλλες, κι άλλες... Κι ενώ απαντάς τη μία, σα Λερναία Ύδρα "γεννιούνται" περισσότε-ρες. Ερωτήματα απλά, αλλά και κρίσιμα. Ερωτήματα που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας, αλλά και προσπαθούν να απαντήσουν τη "συνέχεια" της. "Να δεχτώ αυτή τη δουλειά;", "Κάνει αυτή η κοπέλα για μένα;". Υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα. "Πώς ήρθαμε στον κόσμο;", "Πια είναι η αποστολή μας;", "Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν;", "Υπάρχει άλλη ζωή;", και αμέτρητα ακόμα ερωτήματα.

     Το κακό με τα ερωτήματα, είναι πως στο τέλος εθιζόμα-στε σ' αυτά, όπως με το τσιγάρο και τα ναρκωτικά, και ξεχνάμε να ζήσουμε τη ζωή μας.Τα ερωτήματα, είναι αυτά που οδήγησαν στην εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά μήπως είναι κι αυτά που θα τον καταστρέψουν; Και ποιος δεν θα ήθελε να σταματήσει αυτή τη ροή των ερωτημάτων και να ζήσει μια ήρεμη ζωή χωρίς να πρέπει να δώσει απαντήσεις. Ποιος δεν έχει νοσταλγήσει αυτή τη γαλήνη;( αν την έχει δοκιμάσει ποτέ!!!)

Ελληνικών το φιλοσοφείν.....

Περί γνώσεως

   Στις αναζητήσεις του ανθρώπου ανά τους αιώνες, πρωτεύουσα θέση και σημασία είχε η ανακάλυψη της γνώσης. Η έννοια της γνώσης είναι άπειρη, αέναη και φανταστική. Είναι άπειρη, γιατί δεν περιορίζεται, είναι ελεύθερη. Είναι αέναη και διαχρονική, γιατί είναι το ποθούμενο κάθε γενιάς ανθρώπων, και τότε και τώρα. Και είναι φανταστική γιατί έχει άμεση σχέση με το νου.  Ο νους, είναι το όργανο που αποκτάμε και αντιλαμβανόμαστε τη γνώση, όπως είναι το αυτί για την ακοή και το μάτι για την όραση. Η γνώση είναι το ιδιαίτερο γνώρισμα που μας ξεχωρίζει από τα ζώα. Είναι σύνθετη και αστείρευτη. 

   Ο Σωκράτης, ο μέγας αρχαίος πρόγονός μας, έγινε γνωστός στην οικουμένη με το λυτό και ουσιώδες "εν οίδα ότι ουδέν οίδα". Μήπως στο τέλος και με την πάροδο των ετών μας, κι εμείς δεν καταλήγουμε σ' αυτό το συμπέρασμα;

   Οι πρωτόπλαστοι, "έπεσαν" από τον παράδεισο, γιατί έφαγαν το μόνο καρπό που τους απαγορεύτηκε, από το "Δέντρο της Γνώσης". Και μία από τις οδούς της επιστροφής στον παράδεισο, περνάει από εκεί ( Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι...). 

   Η γνώση είναι μία αρετή, που όποιος την κατέχει, προοδεύει. Προηγείται δηλαδή έναντι των "αντιπάλων". Η γνώση του πολέμου σε κάνει καλό στρατηγό, η γνώση της ιατρικής σε κάνει καλό θεραπευτή,  η γνώση του καλού σε βοηθάει να ξεχωρίζεις το κακό, η γνώση του ανθρώπου σε κάνει καλό άνθρωπο, κ.ο.κ. "Βοηθός" της γνώσης είναι η εμπειρία, η "εξ ιδίων τα αλλότρια" δηλαδή. 

   Συνεχώς την αναζητάμε, και ποτέ δεν είναι αρκετή. Το θέμα με τη γνώση, είναι ο λόγος που την αναζητούμε. Θέλουμε να τα μάθουμε, να τα ξέρουμε όλα, διότι έτσι θεωρούμε ότι θα είμαστε ανίκητοι. Κι αυτό είναι το λάθος μας. Ο ανταγωνισμός, μας κάνει ακόρεστους, φοβισμένους και αγχώδεις. Η απόκτησή της δε μας ηρεμεί, δε μας κάνει καλύτερους. Ίσως γιατί στο τέλος διαπιστώνουμε ότι δεν είναι αυτό που έπρεπε να θέλουμε. Ψάχνουμε την "εξωτερική" γνώση και για τον λάθος σκοπό. Επικίνδυνος συνδυασμός. Θέλουμε να γνωρίζουμε τη γνώση του άλλου για να τον ελέγχουμε. Θέλουμε να αποκτήσουμε τη γνώση των επιστημών για να ελέγχουμε. Θέλουμε να έχουμε τη γνώση  του τι μας περιμένει μετά θάνατο, για να έχουμε τον έλεγχο.

    Είναι πλέον φανερό ότι ο τρόπος που ψάχνουμε τη γνώση είναι λάθος. Μέσα μας πρέπει να δούμε, "εσωτερικά". Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο διασημότερο μαντείο της αρχαιότητας, η σημαντικότερη φράση είναι το "Γνώθι σαυτόν". Τον εαυτό μας πρέπει να γνωρίσουμε και αυτόν να ελέγχουμε κατ' αρχήν. 
Ελληνικών το φιλοσοφείν............