Περί Ελλήνων Γλώσσα

   Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζει τα έθνη και τους λαούς. Έχει ιδιώματα και τοπικές διαλέκτους. Είναι αργκό, καθαρεύουσα, αρχαία, δημοτική ή ξένη. Η γλώσσα, εκτός από ύλη, μέρος του σώματός μας, είναι και πνεύμα, πνοή. Θυμηθείται τα αρχαία τέσσερα πνεύματα: οξεία "΄", περισπωμένη "~", ψιλή "'" και δασεία "`".

   Είμαστε αλήθεια τυχεροί που κληρονομήσαμε ένα τέτοιο θαύμα. Η γλώσσα μας με τα 27 γράμματά της (α, β, γ, δ, ε, f (δί-γαμμα), ζ, η, θ, ι, j, κ, λ, μ, ν, ξ, ο, π, ρ, σ, τ, υ, φ, χ, ψ, ω, s ) , είναι ατελείωτη, ακό-ρεστη και παραγωγική. Δημιουργεί λέξεις αυτόματα, λέξεις καινούριες που τις προφέρουμε χωρίς να πολυσκεφτούμε. Είναι ο κώδικάς μας, που μόνο με τη λογική αποκρυπτογρα-φείται. Από τους αριθμούς προήλθαν τα γράμματα, και οι αριθμοί από το μηδέν 0 και το ένα 1.

   Η ετυμολογία των λέξεων είναι πρόκληση και διασκέδαση. Τί θα πεί μηδέν και από πού προέρχεται; ΜΗΔΕΝ- ΜΗΤ' ΕΝ - ΟΥΤΕ ΕΝΑ - ΚΑΝΕΝΑ - 0. Τί θα πεί Αφροδίτη; Αυτή που αναδύθηκε από τον αφρό. Τί θα πεί Ελλάς; ΕΛΛΑΣ - ΕΛ+ΛΑΣ - ΕΛ=ΗΛΙΟΣ+ΛΑΣ=ΠΈΤΡΑ - Ηλιακή Πέτρα. Τί σχέση μπορεί να έχει ο ΗΛΙΟΣ, η ΕΛΙΑ,το ΛΑΔΙ και η ΕΛΛΑΔΑ; Τί σημαίνει Άγιος; ΑΓΙΟΣ - Α+ΓΙΟΣ - Α στερητικό+ ΓΗΙΝΟΣ, αυτός που έχει υπερβεί τα γήινα και είναι πνευματικός. Τί σχέση είχαν ο ΑΡΗΣ και ο ΑΔΗΣ, η ΗΡΑ και η ΡΕΑ; Μήπως ήταν το ίδιο πρόσωπο; Τί σημαίνει Ηρακλής; ΗΡΑΚΛΗΣ - ΗΡΑ+ΚΛΗΣ - ΗΡΑ + ΚΛΕΩΣ, αυτός που δοξάζει την Ήρα. Τί σημαίνει Περικλής; ΠΕΡΙΚΛΗΣ - ΠΕΡΙ+ΚΛΗΣ - ΠΕΡΙ+ΚΛΕΩΣ, αυτός που περιβάλλεται, εκπέμπει δόξα. Τί σημαίνει Σωκράτης; ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΣΩ+ΚΡΑΤΗΣ - ΕΣΩ+ΚΡΑΤΗΣ, αυτός που κρατεί, ελέγχει τον εσωτερικό του κόσμο ( γνώθις εαυτόν ). Τί σημαίνει ναός; ΝΑΟΣ - ΝΑΥΣ - ΠΛΟΙΟ ( ίσως και διαστημόπλοιο!!!!! ) - ΚΙΒΩΤΟΣ. Τί σημαίνει γιουνάν ( έτσι μας λένε οι Τούρκοι, κι όχι μόνο ); ΓΙΟΥΝΑΝ - JΟΥΝΑΝ=ΙΩΝΕΣ. Τί σημαίνει Ιστανμπούλ ( έτσι λένε οι Τούρκοι, κι όχι μόνο την Κωνσταντινούπολη ); ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛ - ΙΣ+ΤΑΝ+ΜΠΟΥΛ - ΕΙΣ+ΤΗΝ+ΠΟΛΗ, έτσι απαντούσαν όσοι πήγαιναν στην Πόλη, όταν τους ρωτούσαν πού πάτε. Τί σημαίνει cd; CD - C+D - COMPACT+DISC - ΣΥΜΠΑΚΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ. Τί σημαίνει love; LOVE=ΛΑΥΩ ( αρχαίο ρήμα, που σημαίνει αγαπώ).

   Παίρνεις μία λέξη, ας πούμε ΑΚΡΟ, κάνεις αναγραμματισμό και βγάζεις ΚΑΡΟ, και ξανα ΚΟΡΑ. Άλλη λέξη ΑΣΤΕΡΙ, κάνεις αναγραμματισμό και ΣΤΕΡΙΑ.

   Πολλοί είναι οι λαοί που έχουν τη γλώσσα μας σε ιδιάζουσα θέση και τη διδάσκουν στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτήριά τους. Κι εμείς λέμε τη θύρα πόρτα, αλλά το παράθυρο δεν το λέμε παράπορτο. Λέμε την πυρά φωτιά, αλλά δεν λέμε φωτοσβεστική αλλά πυροσβεστική. Λέμε το ύδωρ νερό, αλλά δεν λέμε νεροφόρα αλλά υδροφόρα.

   Λέξεις που χάνονται στο παρελθόν, και κανείς δεν αναζητά να μάθει την προέλευσή τους. Και η γλώσσα ήταν που μας κράτησε στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, αυτή μας μεταφέρει τον τρόπο ζωής των προγόνων μας, τις ανακαλύψεις τους, με αυτήν θα μεταφέρουμε κι εμείς τα δικά μας δεδομένα, άν δεν την αλλοιώσουμε ανεπανόρθωτα.

Ελληνικόν το φιλοσοφείν....

Περι Χριστουγέννων

   Διανύοντας αυτές τις άγιες ημέρες και επηρεασμένος από το κλίμα, λέω να κάνω μια παρένθεση και να εντρυφήσω στο θέμα Χριστούγεννα.

   Έχουν περάσει 2006 έτη από τη γέννηση του θεανθρώπου, τη μέρα που έμελλε να αλλάξει τις ζωές μας. Καθιερώθηκε να τη γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου, από το 354 μ.χ., επειδή συνέπεφτε με τη γέννηση του θεού των Περσών Μίθρα, πολύ κοντά στην πρωτοχρονιά, την αλλαγή του χρόνου.

   Οι μέρες αυτές πρέπει να είναι ημέρες περισυλλογής και προ-γραμματισμού. Ημέρες απογραφής των πεπραγμένων του απερχόμενου έτους και ημέρες προγραμματισμού του επόμενου. Δεν πρέπει να μεμψιμοιρούμε και να απαισιοδοξούμε, για τα μέλλοντα και επόμενα, ή για τα προηγούμενα.

   Είναι γεγονός ότι κάθε μέρα πεινάνε και πεθαίνουν από την πείνα άνθρωποι φτωχοί και μίζεροι, είναι γεγονος ότι η δυστυχία έχει καταστεί επιδημία, τα χαμόγελα είναι σπάνια και τείνουν να γίνουν "είδος" υπό εξαφάνιση. Οι γέροι παραμένουν στα γηροκομεία, περι-μένοντας κάτι..... Τα παιδιά - όχι όλα, αλλά δυστυχώς πολλά από αυτά - δεν θα πάρουν δώρο φέτος, γιατί ο άγιος των Χριστουγέννων δεν πέρασε από εκεί... Άνθρωποι μονάχοι, απογοητευμένοι από τη ζωή στα καλύτερά τους χρόνια ατενίζουν προς το μέλλον απελπισμένοι....

   Και τώρα ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, την άλλη όψη του νομίσματος. Οι χαρές στη ζωή μας, δυστυχώς είναι πολύ λίγες, γι αυτό ας εκμεταλλευτούμε κάθε τέτοια στιγμή. Ας κοιτάξουμε τα γεμάτα ανυπομονεσία μάτια ενός παιδιού όταν πάρει ένα δώρο, ας ακούσουμε την αγγελική φωνή του να μας ψέλνει τα κάλαντα ( εντάξει, μπορεί να είναι κι από άλλη χώρα, αλλά δεν παύει να είναι παιδί ), ας πούμε χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα σε κάποιον μοναχικό παππού κι ας ακούσουμε μία ιστορία του, από αυτές που ξέρει και θέλει να λέει αλλά δεν έχει ακροατήριο.

   Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο clubbing, ξίδια και χαρτιά., δεν είναι αφορμή για επίδειξη. Η ζωή είναι μικρή και γεμάτη εκπλήξεις. Οι ευχάριστες στιγμές είναι ελάχιστες. Μη γινόμαστε μίζεροι κι απαισιόδοξοι αλλά θετικοί και πρόσχαροι.

   Καλά Χριστούγεννα και παραγωγικός και γεμάτος πλούτη υγείας και ευημερίας ο καινούριος χρόνος 2007.......................

Ελληνικόν το φιλοσοφείν...............

Περί ελιάς

   Είναι τώρα η εποχή συγκομιδής της ελιάς, και σκέφτηκα να γράψω μερικά λόγια, γι αυτό το ευλογημένο δέντρο. Αυτό λοιπόν το δέντρο, έδωσε η Θεά Αθηνά στους πολίτες της Αθήνας, για να δεχθούν την προστασία της και για να δώσουν στην πόλη τους το όνομά της. Και εκείνοι, ανάμεσα στο νερό που τους πρόσφερε ο Θεός Ποσειδώνας και στην ελιά που τους πρόσφερε η Θεά Αθηνά, διάλεξαν το δεύτερο και έτσι ονομάστηκε Αθήνα εκείνο το μέρος, και έτσι λέγεται μέχρι σήμερα.

   Σε ελαιώνα πέρασε το τελευταίο βράδυ του ο Χριστός πριν τη σύλληψή του και την έναρξη των παθών του.

   Το όνομά της είναι πανάρχαιο, και αποτελείται από τέσσερα γράμματα(σήμερα). Ε-Λ-Ι-Α. Μοιάζει με τον Η-Λ-Ι-Ο αλλά και με την Ε-Λ-Λ-Α-Δ-Α. Έχει πυρήνα, ενδιάμεσο μέρος και φλούδα, όπως και η Γή και άλλοι πλανήτες(πυρήνας-ενδιάμεσο λιθόστρωμμα- επιφανειακό στρώμμα). Είναι από τους ποιό μελετημένους και θρεπτικούς καρπούς. Δίνει΄ενέργεια όπως και ο Ήλιος. Αξιοποιείται και το παραμικρό μέρος της. Ο καρπός, το ξύλο, τα φύλλα, κ.λ.π. Παράγωγό της το λάδι, χρυσίζων ρευστός χρυσός ( όπως για το πετρέλαιο λέμε μαύρος χρυσός). Ιαματικό και θρεπτικό.

   Ο τρόπος συγκομιδής του καρπού της, πανάρχαιος κι αυτός, με πολλές παραλλαγές από τόπο σε τόπο. Δύσκολη και επίπονη εργασία, αλλά το αποτέλεσμα σε ανταποδίδει. Τα ραπίσματα για την πτώση του καρπού, πολλές φορές δεν μένουν αναπάντητα. Κατά τον νόμο της δράσης και αντίδρασης, φαίνεται σαν να απαντά με χτυπήματα, σχεδόν αυτόματα.    

   Ο κορμός της πολλές φορές, όπως κι αυτός του πλατάνου, γίνεται σημείο αναφοράς του χρόνου.

   Σχεδόν σε όλες τις περιόδους της ελληνικής ιστορίας, είναι παρούσα. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Έλληνα.

   Το περιστέρι που κρατάει στο ράμφος του κλαδί ελιάς, είναι σύμβολο ειρήνης, όπως και η ελιά από μόνη της.

   Αιώνες τώρα μας θρέφει και θα συνεχίσει.

Ελληνικών το φιλοσοφείν............

Περί χούμου

   Και το τελευταίο στοιχείο της φύσης, είναι κάτι το γήινο, το χειροπιαστό. Είναι σύμφωνα με τη χριστιανική εκδοχή, η αρχή και το τέλος του σώματος. Το χώμα "Από χώμα έγινες, και στο χώμα θα καταλήξεις". Έτσι καταλήγει το σώμα όταν χωριστεί από την ψυχή, όταν τελειώσει η πνοή και η φλόγα του. Αποσυντί-θεται και επιστρέφει στη φύση τα υλικά που της χρωστάει.

   Το χώμα είναι από μόνο του νεκρή ύλη. Χωρίς νερό, αέρα, και φωτιά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Με τη σύμπραξη, όμως και των υπολοίπων στοιχείων, ανασταίνει τον πεσμένο σπόρο της Ίρας και τον ξανακάνει στάχυ, μεταμορφώνεται σε λίθο και γίνεται ένα γόνιμο πεδίο ανάπτυξης ποικίλων οργανισμών. Όταν η βροχή πέσει στο διψασμένο χώμα, όταν ο αέρας καταλλαγιάσει - πέσει δηλαδή - κι αυτός στο χώμα και όταν η ακτίνες της θερμότερης μάζας του σύμπαντος, του Ήλιου, πέσουν στο χώμα, δημιουργούν το θαύμα που λέγεται φύση. Το χώμα είναι το φόντο, που ανάλογα με την ποσότητα και ποιότητα των υπολοίπων υλικών ( αέρος, νερού και θερμότητος ), εμπλουτίζεται με χρώμα και δημιουργεί εικόνες τέλειες. Είναι η βάση που πατάμε και ο ενδιάμεσος χώρος που μας χωρίζει από τον πυρήνα της Γής. Πρέπει να περάσουμε από αυτό, για να ξανακαταλήξουμε στο φώς-πυρήνα. Είναι ο ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα σε δύο πυρήνες, σε δύο Ήλιους.

   Αυτό είναι το τελευταίο και ποιό ορατό και απτό σε εμάς στοιχείο της Φύσης. Αυτό που μας έδωσε να καλλιεργούμαι για να τρεφόμαστε. Το έδ-αφος όπως και η τρ-οφή, έχουν σχέση με την αφή.

Περί ανέμων

   Είναι το τρίτο κατά σειρά και προτελευταίο στοιχείο που περιγράφω. Ο αέρας, αυτό το συνήθως άχρωμο, άοσμο και πολύμορφο συστατικό της φύσης, είναι από τα ποιό σημαντικά στοιχεία ζωής στον πλανήτη μας, και όχι μόνο.

   Κατά τη χριστιανική εκδοχή της γεννέσεως του κόσμου, όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν του, φύσηξε μέσα στο στόμα του πνοή και του έδωσε ζωή και λίγη από τη θεϊκή του ύλη. Τον "γέμισε" αέρα, ύλη που παραπέμπει σε πνεύμα και νόηση. Τόσο σημαντικός είναι ο αέρας που αναπνέουμε, ώστε προέρχεται από τον ίδιο το Θεό. Αυτή η πνοή, είαι που μας χωρίζει από το θάνατο. Μόλις τελείωσει, τέλος......

   Κατά την ελληνική μυθολογία, "αφέντης" των ανέμων ήταν ο Αίολος, ο οποίος κατά τον μέγα Όμηρο, ήταν γιός του Ιππότου και της Μελανίππης, απόγονος του Αιόλου γιού του Έλληνα. Οι άνεμοι οι "καρτερόθυμοι", κατά τον Ησίοδο, ήταν ο Ζέφυρος, ο Βορέας και ο Νότος, και τους γέννησε η Ηώ σμίγοντας με τον Αστραίο. (Κάθε φαινόμενο στην αρχαιότητα προσωποποιήτω, και είχε το λόγο ύπαρξείς του).

   Ο άνεμος ετυμολογικά, είναι ο ανεμος( από το νέμομαι, που σημαίνει χωρίζομαι, εξού και η κατανομή), αυτός δηλαδή που δεν χωρίζεται είναι "συμπαγής", αδιαίρετος. Δεν έχει αρχή ούτε και τέλος. Αιωρείται χωρίς να φαίνεται.

   Σήμερα, αλλά από πολύ παλιά, σύμβολο της κατεύθυνσης του αέρα είναι ο σταυρός με τα αντικριστά βέλη.

Ελληνικόν το φιλοσοφείν.......

Περί υδάτων

   Το νερό, καθαρό ή θολό, αλμυρό ή γλυκό, άχρωμο ή χρωματισμένο, πόσιμο ή μή, κα-λύπτει τη μεγαλύτερη επιφάνεια της Γής, του πλανήτη που κα-τοικούμε. Επίσης "καλύπτει" τη μεγαλύτερη επιφάνεια του σώμα-τός μας, κι όχι μόνο του δικού μας. Είναι ίσως η πιθανή αιτία εξαφάνισης των δεινοσαύρων (κα-τακλυσμός). Είναι κι αυτό, όπως και η φωτιά, μεταφορικά, μέσο εξαγνισμού και καθαρίσμού ψυχής( με νερό βαπτιζόμαστε, όπως και ο Χριστός). Μόνο που έχει μεγαλύτερη δύναμη από τη φωτιά, αφού τη σβήνει. Είναι άμορφη ύλη, τουτέστιν δεν έχει σχήμα, ή μάλλον μπορεί να πάρει άπειρα σχήματα.

   Το πόσιμο νερό, τείνει να μειώνεται συνεχώς και με γρήγορους ρυθμούς, όχι τόσο λόγω της ποσότητας, όσο λόγω της ποιότητας. Τα χημικά που χρησιμοποιούμαι καθημερινά, το μολύνουν ανεπανόρθωτα.

   Οι αρχαίοι πρόγονοί μας Έλληνες, ξέροντας τις ιδιότητές του, θεραπευτικές και άλλες, του πρόσδιδαν, ιδιαίτερη σημασία. Οι Νηριήδες, οι γοργόνες, ο Νηρέας, ο Ποσειδώνας, και πολλοί άλλοι, είχαν σχέση σύμφωνα με τη μυθολογία μας, με το νερό. Εμείς δε οι Έλληνες, είμαστε κατ' εξοχήν, συνδεδεμένοι με το νερό. Η Ελλάδα, έχει ίσως τα περισσότερα νησιά στον κόσμο. Οι στόλοι μας, από αρχαιοτάτων χρόνων, έχουν γράψει ιστορία.

   Ο ήχος, η όψη και η οσμή ενός καταρρέοντως νερού, ενός καταρράκτη δηλαδή, προκαλεί τις τρείς πιο βασικές αισθήσεις του ανθρώπου, την ακοή, την όραση και την όσφρηση. Στην αρχιτεκτονική εξωτερικών χώρων, το νερό δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση.(Είναι και δικιά μου αδυναμία, η χρήση κατασκευών νερου).

   Το νερό ηρεμεί και γαληνεύει τα πνεύματα("ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου").

Περί πυρός

   Η φωτιά, υπάρχει στον πυρήνα της Γής, κι άν μεταφορικά πούμε ότι η Γή είναι το σώμα μας, η φωτιά υπάρχει κρυμένη μέσα μας, με τη μορφή ενέργειας.

   Η φωτιά ζεσταίνει και φωτίζει. Σε πολλές θρησκείες πιστεύουν ότι εξαγνίζει τις ψυχές, και γι αυτό καίνε τους νεκρούς τους.

   Η κόλαση(όπως και ο Άδης) έχει αυτή την καυστική ενέργεια της φωτιάς, αλλά μπορούμε να πούμε και τη συνεχή κάθαρση από τις εν ζωή πεπραγμένες αμαρτίες.

   Ο παράδεισος(όπως και τα Ιλλύσια πεδία), έχει τη φωτεινή ενέργεια της φωτιάς, η οποία εκπέμπει και εκπέμπεται, από πεφωτισμένους ανθρώπους, οι οποίοι με τον εν ζωή βίο τους, κατάφεραν να πετύχουν το στόχο μίας θέσης.

   Όπως λέει και ο Θεόφραστος "η του πυρός φύσις ιδιαιτάτας έχει δυνάμεις των απλών", δηλαδή η φωτιά, έχει ξεχωριστές ιδιότητες σε σχέση με τα άλλα στοιχεία της φύσης. Έιναι το δώρο που μας έδωσε σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Προμηθέας, το οποίο έκλεψε από τους θεούς, γεγονός που δείχνει και την αξία του. Χρειάζεται συνεχώς "τροφοδότηση" για να ζήσει αλλιώς, "πεθαίνει".

Περί φύσεως Νο2 - Τα στοιχεία της Ζωής

   "Η φύση είναι ζωή", και είναι ζωή γιατί πε-ριλαμβάνει τα τέσσερα στοιχεία της ζωής. Δηλαδή το νερό, το χώμα, τον αέρα και τη φωτιά. Τέσσερα στοιχεία πολυερμηνευτικά. Εκτός δηλαδή από την κυριολεκτική τους σημασία, έχουν και πολλές άλλες. Το νερό, μπορεί να αναπαραστήσει κάτι το ρευστό και άμορφο, ή καλύτερα πολύμορφο. Το Άγιο Πνεύμα ας πούμε. Το χώμα, δεν θα μπορούσε να σημαίνει τίποτα πιο εμφανές από το σώμα, κάτι το γήινο, το ανθρώπινο. Ίσον τον Υιό. Ο αέρας, είναι κι αυτός πολύμορφος και ρευστός, αλλά και αόρατος και πανταχού παρών. Ας το παρομοιάσουμε με κάτι το θεϊκό, πνευματικό. Μέχρι τώρα, έχουμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα – μέσα στον άνθρωπο ενεργούν όπως ξέρουμε τρεις "διαστάσεις": η ανθρώπινη, η πνευματική και η ψυχική. Μας λείπει η φωτιά, το Πύρ, «το έναυσμα».
   Όταν ο Δίας, κατά την ελληνική μυθολογία, ανέθεσε στον Προμηθέα και τον Επιμηθέα, να φτιάξουν τον άνθρωπο, ο Επιμηθέας τον έφτιαξε σχεδόν τέλειο. Ο Προμηθέας, μη ξέροντας τι να προσθέσει, σκέφτηκε να του δώσει (του ανθρώπου), κάτι που μέχρι τότε είχαν μόνο οι θεοί και που στο μέλλον θα άλλαζε την εξέλιξη. Η φωτιά, όπως σημαίνει και ετυμολογικά η λέξη φωτίζει. Υπάρχει μέσα στη Γή (σώμα), σαν πυρήνας. Σβήνει από το νερό και δυναμώνει με τον αέρα.

   Έχοντας τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, λείπει η «φώτιση», την οποία έρχεται να συμπληρώσει η φωτιά.
   Η φύση, είναι λέξη ελληνική, τέσσερα γράμματα όχι τυχαία συνδεδεμένα μεταξύ τους. Γιατί άραγε απασχόλησε τόσο πολύ όλους τους αρχαίους ημών προγόνους;

Περί φύσεως

   Υπάρχει μία έννοια, χωρίς αρχή και τέλος. Η οποία υπήρχε με άλλη μορφη στο παρελθόν, υπάρχει προσαρμοσμέ-νη στο παρρόν και μάλλον θα υπάρχει διαφορετική και στο μέλλον. Είναι ελκυστική, ευέλικτη, προσαρμοστική, υπομο-νετική μα και εκδικητική. Μας φι-λοξενεί στο παρρόν και την προσ-δοκούμε και στο μέλλον. Μας πα-ρέχει πρώτες ύλες για προστασία, τροφή μα και διασκέδαση.

   Η Φ Υ Σ Η , είναι ένα τέλειο εργοστάσιο, όπου οι εργάτες που απασχολεί, γνωρίζουν εκ γεννηθεις τον σκοπό που πρέπει να επιτελέσουν, και τον επιτελούν σχεδόν αυτόματα. Περιλαμβάνει τη χλωρίδα - δέντρα κωνοφόρα και πλατύφυλλα, θάμνους αειθαλείς και φυλλοβόλους, χόρτα ψυχανθή, και πολλά άλλα είδη - και την πανίδα - αρθρόποδα και θηλαστικά, σπονδυλωτά και ασπόνδυλα, πετούμενα και υδρόβια, και πολλά άλλα. Ο κάθε οργανισμός έχει ένα σκοπό. Τα είδη τις πανίδας, ώς επί το πλείστον, παλεύουν για την επιβίωσή τους. Να μην καταστούν δηλαδή, είδος πρός εξαφάνιση. Τα είδη τις χλωρίδας από την άλλη, ώς επι το πλείστον κι αυτά, απότελούν μία "γέφυρα" για την επίτευξή του σκοπού και τη συνέχεια της πορείας, των ειδών τις πανίδας. Ο κάθε οργανισμός - είτε χλωρίδας είτε πανίδας - γνωρίζει τα βασικά στάδια ανάπτυξής του. Γέννηση, επίτευξη του σκοπού, θάνατος.Το κοινό σημείο όλων σχεδόν των οργανισμών, είναι η παραγωγή οξυγόνου, ενός χημικού στοιχείου απαραίτητου για την ύπαρξη ζωής. Οι οργανισμοί, αποτελουν τη φύση και παράγουν "ζωή". Η φύση δηλαδή είναι ζωή.

   Οι αρχαίοι Έλληνες, οι χριστιανοί, οι κινέζοι, οι μουσουλμάνοι, και σχεδόν όλοι οι λαοί, σαν προσδοκόμμενο τόπο κατάληξης, μετα θάνατων, έχουν μία τέλεια φύση. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, το έλεγαν Ιλλύσια πεδία, οι χριστιανοί, το ονομάσαμε παράδεισο, κ.λ.π. Η φύση εκτός του ότι είναι ζωή εν ζωή, είναι ζωή και μετά θάνατων.

   Η φύση, όσο είμαστε εν ζωή τουλάχιστον, εμείς, απαιτεί σεβασμό. Διότι όπως είπα εξ αρχής, είναι εκδικητική. Καίμε τα δάση, με σκοπό το ίδιων όφελος, την οικοπεδοποίησή τους, άμεσο επακόλουθω πλημμύρες και καταστρόφές. Μπαζώνουμε τα ρέματα, για να χτίσουμε αυθαίρετα, άμεσο επακόλουθω πλημμύρες και καταστροφές. Καταναλώνουμε πολεμικό υλικό, οποιασδήποτε μορφής για να "παίξουμε τα στρατιωτάκια", άμεσο επακόλουθω ρύπανση του αέρα, τρύπα του όζοντως, καρκίνος, και άπειρες άλλες αρρώστιες. Το πιάτο της εκδίκησης της φύσης, δεν σερβίρεται κρύο, αλλά καυτό.

   Η φύση μας φιλοξενεί. Εμείς ήρθαμε και θα φύγουμε. Αυτή όπως υπήρχε, με λίγες διαφοροποιήσεις, θα συνεχίσει να υπάρχει. Η φύση δεν είναι υλικό, είναι ιδέα, γι αυτό γοήτευε τους ευφυής αρχαίους ημών προγόνους.

Αρχώμεθ' αειδείν....

Μετα χαράς σας ανακοινώνω ότι ξεκινάμε!!!!!!!!!!!!!!!!1