Περί ΟΧΙ

   Είμαστε στ' αλήθεια ευλογημένος λαός.

   Πάντα, όταν αμυνόμασταν είχαμε απέναντί μας περισσότερους αριθμητικά - ποσοτικά, αλλά λιγότερους ποιοτικά. Σαν λαός, εμείς οι Έλληνες, δεν έχουμε την αίσθηση του μέτρου. Τί κι άν πάσχιζε από τα αρχαία χρόνια ο Σωκράτης με το "παν μέτρον άριστον". Σε ειρηνικές περιόδους δεν είναι πάντα καλό αυτό, αλλά στους πολέμους που συμμετείχαμε, πάντα μας βοηθούσε. Δεν βλέπαμε τους χιλιάδες Πέρσες, που άνετοι έρχονταν να κάνουν "περίπατο" στην Ελλάδα. Ούτε τους Οθωμανούς, που δε λογάριαζαν τίποτα. Ούτε και τους Γερμανούς με την ποιό σύγχρονη για την εποχή της πολεμική μηχανη. Δε μας πτοούσαν αυτά, γιατί εμείς είχαμε το ελληνικό σθένος. Προστατεύαμε ιερά εδάφη. Είχαμε στο πλευρό μας την Παναγία και τον Χριστό. Ότι χαρακτηρίζεται ελληνικό και απειλείται μας πεισμώνει κι ενεργοποιεί τον εγωισμό μας. Τί κι αν λέγεται βραχονησίδα, ονομασία, προέλευση, ομάδα. Ότι χαρακτηρίζεται ελληνικό, έχει μία αόρατη ασπίδα που το προστατεύει και μία νοητή γραμμή που όποιος την περάσει καίγεται.

   Είμαστε μία απλή και μικρή κουκίδα στον χάρτη. Μία χώρα από τις πολλές του κόσμου. Όμως το αίμα των εκατομμυρίων προγόνων μας που χύθηκε, την έχει στοιχιώσει. Το ενεργειακό φορτίο που φέρει αυτή η χώρα, είναι άπειρο. Είναι σαν να πέρνεις μερικά απλά πανιά χρώματος μπλέ και μερικά απλά λευκά πανιά, που δεν σημαίνουν τίποτα. Όταν όμως ενωθούν κανονικά και δημιουργήσουν την Ελληνική σημαία, γίνονται όπλο.

   Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα, κι αλίμονο σ' αυτόν που την ξεχνάει. Όπως έχω πεί και σε προηγούμενα άρθρα μου, η παράδοση είναι κάτι που πρέπει να παραδόσουμε. Κάτι που παραλάβαμε και δεν πρέπει να αλλοιώσουμε, αλλά να συνεχίσουμε. Έχουμε πόλεμο, σχεδόν κάθε πενήντα χρόνια, γι αυτό και το φρόνημά μας πρέπει να το διατηρήσουμε ψηλά. Δεν μπορούν να μας νικήσουν με τα διάφορα όπλα τους γι αυτό ενεργοποιούν την αλλοιώσει της συνείδησής μας. Όμως το ανοσοποιητικό σύστημα του έλληνα είναι, ακόμα τουλάχιστον, δυνατό. Άς έχουμε καθαρό μυαλό, και σίγουρα θα επιβιώσουμε. Γιατί η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από έναν αγώνα επιβίωσης......

Ελληνικών το φιλοσοφείν...........

Περί Γυνής

   Η γυναίκα - γυνή, είναι το γήινο μισό της υπόστασης του ανθρώπου. Το έταιρον ήμιση είναι ο άντρας - ανήρ - αήρ. Πύρ, γυνή και θάλασσα, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και ψάχνοντας βρήκα μερικά κοινά γνωρίσματα σ' αυτές τις τρεις λέξεις. Ενώ είναι ήρεμες και νομίζεις πως τις ελέγχεις, εν ριπή οφθαλμού μπορούν να θυμώσουν και να γίνουν ανεξέλεγκτες ( μιλάω και για τις τρεις ταυτόχρονα: την πυρά, την γυνή και την θάλασσα ). Έχουν την ιδιότητα να σε μαγεύουν και να σε "υπνωτίζουν" και ως σειρήνες να σε ρίχνουν στα βράχια και να τσακίζεσαι. Δεν θέλουν υποτίμησει. Η ζεστή φωτιά, η αγγελικη μορφή και η ήρεμη θάλασσα, εύκολα μετατρέπονται σε πύρινη κόλαση, μαινάδα και υγρό τάφο.

   Η Ελληνίδα γυναίκα, έχει στο DNA της μορφές όπως οι θρυλικές Αμαζόνες, οι βυζαντινές αυτοκράτειρες, και οι μοναδικές ηρωίδες του '21 και του'40. Η Ιππολύτη, η Θεοδώρα, η Ιουστίνη, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, κι εκείνες οι γυναίκες που εφοδίαζαν τον αμυνόμενο ελληνικό στρατό. Γυναίκες "ψημένες" και σκληραγωγημένες, ευφυής και ριψοκίνδυνες.

   Οι γυναίκες των όχι και πολύ παλαιότερων ετών, είχαν πρώτα απ' όλα το ένστικτο της μητρότητας και θυσίαζαν πολλά γι αυτό. Οι γυναίκες αυτές ήταν πάνω απ' όλα μάνες. Ήξεραν τι θα πούν πώς θα το πούν και πότε. Ήξεραν να περνάν τον λόγο τους έξυπνα. Κρατούσαν σπίτια και ανέθρεφαν σωστούς ανθρώπους. Ήξεραν τον ρόλο τους και πώς να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις.

   Οι γυναίκες σήμερα, καταρχήν δεν ξέρουν το ρόλο τους, το σκοπό τους. Δεν ξέρουν αν θέλουν να είναι μάνες ή μόνες. Η οικογένεια γι αυτές είναι δύσκολο πράγμα, κάτι το οποίο ήταν αυτονόητο για τις παλιές. Δεν υπάρχουν άντρες λένε κι έχουν "ζωστεί με τ' άρματα" μην τυχών και τις πλησιάσει κανείς.

   Η γυναίκα - γυνή, είναι η Γη που θα πάρει τον καρπό, θα τον θρέψει, θα τον διαμορφώσει και θα τον κάνει δέντρο. Αν η Γή είναι γόνιμη, δηλαδή καλοπροαίρετη και ευφυής, τότε ο καρπός θα γίνει ένα εύρωστο δέντρο. Αν η Γη είναι άγονη, τότε ο καρπός θα σαπίσει.

Ελληνικών το φιλοσοφείν...................

Περί γενεών

   Ζούμε σ' έναν κόσμο, σε μιά εποχή, όπου τίποτε δεν πρέπει να μας εκπλήσει και όλα πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενα. Όπου λέξεις σημαντικές και δημιουργικές, όπως η Ζωή, η Ειρήνη και η Ελευθερία, χάνουν την αξία τους και άλλες ασήμαντες και καταστροφηκές, όπως (οι αντίθετες αυτών που προανέφερα) ο θάνατος, ο πόλεμος και η δουλεία, αποκτούν υπεραξία. Κάντε το τέστ και θα με καταλάβετε. Πείτε θάνατος, πόλεμος ή δουλεία( και δουλειά να πείτε το ίδιο είναι). Θα σας φανούν έννοιες τόσο οικίες και καθόλου τρομακτικές. Τις ακούμε κάθε μέρα και πλέον δεν μας συγκινούν.Έχουμε πάθει ανοσία γιατί ξεχάσαμε ή δεν γνωρίζουμε τη σημασία τους. Μας φαίνονται απλές λέξεις.

   Φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε την ιδέα να ζήσουμε, με ότι σημαίνει αυτό, και να θεωρούμε ποιό "καθημερινό"- εύκολο το να πεθάνουμε. Χάσαμε τη αίσθηση του μέτρου και του αυτοελέγχου ( για τον οποίο πάσχιζε ο Σωκράτης ). Έχουμε περάσει από την χαλαρότη-τα του 70's στην υπερβολική συντήρηση του 07's.

   Η γενιά η δική μας, είναι τόσο άτυχη που ζεί σε μια τέτοια εποχή. Μας φαίνεται δύσκολη ( η εποχή ), όπως φαινόταν και στον πατέρα μας η δική του, και στον παππού μας η δική του, κ.ο.κ. Πιστεύουμε πως αν ζούσαμε στο παρελθόν, θα ήταν ποιό εύκολα τα πράγματα.
Παλεύουμε να ζήσουμε, όμως είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσης σε μια τέτοια κοινωνία. Τα προβλήματα του παρελθόντος, έχουν οξυνθεί. Η ανεργία, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, κ.λ.π. Είναι πολύ λυπηρό να υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι. Να μην μιλάμε μεταξύ μας. Καίγεται και υποφέρει ο συνάνθρωπός μας μερικά χιλιόμετρα μακριά, και σπεύδουμε να τον βοηθήσουμε. Μόλις όμως βγούμε από την πόρτα του σπιτιού μας και αντικρίσουμε τον γείτονά μας, ούτε καλημέρα.....

   Η παράδοση, είναι αυτά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, τα ήθη κι τα έθιμά μας, η ιστορία μας. Αυτά τα παρατήσαμε και αυτό που εμείς θα παραδώσουμε στους απογόνους μας θα είναι μόνο τα προβλήματα (οξυμένα) και η απαισοδοξία.

   Είμαστε άτυχοι που ζούμε σε μια τέτοια εποχή γιατί δεν έχουμε προετοιμαστεί γι αυτήν.    
   Πάντα υπήρχαν προβλήματα, αλλά οι άνθρωποι ήταν ποιό σκληραγωγημένοι κι έτοιμοι για την εποχή τους.

Ελληνικών το φιλοσοφείν......