Περί Ελλήνων και ηρώων

   Το έτος 1821μ.χ., στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν κλείσει 368 χρόνια κατοχής. Από εκείνη την αποφράδα ημέρα (Τρίτη 13 Μαΐου, νομίζω ήτανε) του 1453, μετά την άλωση της Κωνσταντινου-πόλεως, που τους "κάναμε" αφέντες και πασάδες μας.

   Έκτοτε κάναμε πολλές προσπάθειες απελευθερώσεως, όμως πότε οι Αιγύπτιοι Ιμπραήμηδες, πότε η ασυνεννοησία μεταξύ των προγόνων μας, πότε η δειλία και αναποφασιστικότητα, μας γυρνούσαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Παραμέναμε ΔΟΥΛΟΙ των Τούρκων. Βέβαια οι αφέντες μας, μας μεταχειρίζονταν άριστα και σεβόντουσαν την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Δεν χρειάστηκε την μάθουμε κρυφά και υπό το φώς τρεμαμένων κεριών. Εξάλλου οι καθηγητές μας Τούρκοι, είχαν πάρει master στην Ελληνική ιστορία. Ούτε χρειάστηκε οι ελληνίδες μανάδες να κρύψουν τα παιδιά τους, από τον φόβο μήπως τα πάρουν και τα κάνουν γενίτσαρους. Το ελληνικό χορτάρι το πότιζε η βροχή και δεν χρειαζόταν το αίμα των ελλήνων που ξεσηκωνόντουσαν. Οι πρόγονοί μας άν ζούσαν θα μας έλεγαν πως εκείνα τα χρόνια ήταν τα καλύτερα που πέρασε η Ελλάδα. Ο πολιτισμός ανθούσε και περνούσε μία αναγέννηση. Εξάλλου, τα αποτελέσματα αυτής της αναγέννησης, ζούμε σήμερα. Η Ελλάδα δεν χρωστούσε σε κανέναν, τα είχε όλα πληρωμένα κι άλλα τόσα χαρισμένα.

   Κι αφού με χίλια ζόρια και περνώντας δια πυρός και σιδήρου, απελευθερωθήκαμε ( όχι πως περνούσαμε κι άσχημα), ήρθαν οι άλλοι ξένοι και μερικοί δικοί μας φιλό-ξενοι, και φυλακίσαν τον παράνομο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, πήραν μερικά χρήματα δανεικά και υπερ χρέωσαν την Ελλάδα( οι καλοι πολιτικοί δεν έλειπαν ποτέ από τον τόπο μας, να μην τους ματιάξω), και από τότε ουσιαστικά ξεκινάει η σκλαβιά του Έλληνα.

   Δεν φταίνε οι Τούρκοι, αυτοί μαθαίναν και συνεχίζουν να μαθαίνουν "σωστά" την ιστορία τους(;;;;). Ούτε οι λοιποί ξένοι, που βρήκαν κορόϊδα και το εκμεταλλευτήκαν. Εμείς φταίμε, που έχουμε στο αίμα μας τη διχόνοια και τη φαγωμάρα. Είμαστε ευκολόπιστοι και τσιμπάμε στα δολώματα που μας πετάν.

   Οι "φίλοι" μας οι Τούρκοι, μαθαίνουν στα παιδιά τους αλλά και στα παιδιά μας, ότι οι yunan είναι πολεμόχαροι και βάρβαροι, σφάζουν και βασανίζουν αθώους, διεκδικούν κεκτημένα άλλων.

   Στον επόμενο πόλεμό μας, μη χτυπάτε τον προφανή εχθρό, αλλά τις δυνάμεις που τον υποστηρίζουν. Μας έλεγαν να προχωρήσουμε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, και στο Σαγγάριο μας προδώσαν. Μας έδιναν χρήματα να φτιάξουμε το νέο Ελληνικό κράτος, με σκοπό να μας τα ζητήσουν πίσω με απεριόριστους τόκους( τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου του δανείου δεν τα διαβάζαν τότε).

   Τις νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου μας τις πήραν, τη Μακεδονία μας την πήραν, τη Βόρεια Ήπειρο μας την πήραν, την Κύπρο μας την πήραν, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία μας τα πήραν, τώρα μας πέρνουν και την ιστορία μας, ύπουλα και σιωπηλά. Όχι οι Τούρκοι, ή τουλάχιστον όχι μόνον οι Τούρκοι. Αλλά μερικοί φίλοι μας ξένοι, από πατρίδες σύνθετες αποτελούμενες από συνονθυλεύματα. Και μερικοί απάτριδες δικοί μας, άπληστοι και ασεβοίς, παρα-μορφωμένοι και άβουλοι.

   Και μην ξεχνάτε, μετά από τη μπόρα έρχεται η καλοκαιρία και ο ήλιος. Δυστυχώς μόλις αρχίσαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες. Η μπόρα έπεται, είναι μπροστά μας.

   Είπε κάποτε κάποιος : η σωστή έκφραση δέν είναι "οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες", αλλά "οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες".

   Στη μνήμη αυτών που άδικα χαθήκαν.....................

Ελληνικόν το φιλοσοφείν...

Περί στατικά

   Το παιχνίδι των λέξεων, είναι κάτι το ευρηματικό και δημιουργικό, και οξύνει τον νού. Είναι πρόκληση να καταφέρεις να συνδυάσεις λέξεις και να κάνεις μια ιστορία. Στην περίπτωσή μας, κατόπιν προκλήσεως από την Άγνωστη τεμέτερον, κι έχοντας στο χέρι έναν στρατιώτη, ένα πορτοκάλι ή πορτοκαλί, τον άνεμο, μία κλωστή και την θάλασσα, πλάθουμε έναν μύθο.

   Είναι ξημερώματα, τέσσερις παρά η ώρα, κι εγώ κοιμάμαι στο κρεββάτι μου. Ήταν κουραστική μέρα και γι αυτό απολάμβανα τον ύπνο μου. Σε μια στιγμή κάποιος με σκουντάει να ξυπνήσω.

- Σήκω ρε...

Γυρίζω ανοίγω λίγο τα μάτια και τον βλέπω.

- Ξύπνα έχεις σκοπιά, 4:00 - 6:00, ετοιμάσου.

   Ξυπνάω και συνειδητοποιώ ότι είμαι στρατιώτης, κι όντως είχα σκοπιά. Κατεβαίνω από το κρεββάτι που τόσο λαχταρούσα όλη μέρα, κι ετοιμάζομαι. Σε ελάχιστα λεπτά, είμαι έτοιμος. Κάνω έναν τελευταίο έλεγχο. Στο λουκάνικο, βρήκα ένα πορτοκάλι, και το παίρνω μαζί μου να το φάω στη σκοπιά. Κοιτάζω τα τσιγάρα, κι αυτά είναι στη θέση τους. Παίρνω μαζί μου και λίγη κλωστή και μία βελόνα, για να ράψω ένα κουμπί που ξηλώθηκε, και μπορεί να είναι αιτία στέρησης εξόδου.

- Έτοιμος πάμε.

   Ξεκινάμε μαζί με τον λοχία αλλαγής. Είμαστε καλά ντυμένοι, γιατί το χειμώνα στη Σάμο ο άνεμος φτάνει τα οχτώ μποφόρ, και πάνω. Φτάνουμε στη σκοπιά κι αφού κάνουμε όλα τα διαδικαστικά, μ' αφήνουν και φεύγουν. Μόνος για δύο ώρες. Ντυμένος σαν κρεμμύδι, ώστε με δυσκολία να κινούμαι. Ακουμπάω κάπου το G3, και παίρνω το πορτοκάλι. Τρώγοντάς το, κοιτάω τον ουρανό. Μέχρι να τελειώσω το νούμερο θα έχει χαράξει. Παντου ησυχία. Ακούγεται μόνο ο δυνατός αέρας. Νομίζεις πως άν βγείς έξω θα σε πάρει και θα σε σηκώσει. Σκέφτομαι πως αύριο, δηλαδή σήμερα, φεύγω με άδεια, και μ' αυτή την ιδέα παίρνω θάρρος. Εύχομαι μόνο να είναι ήρεμη η θάλασσα και να περνάει καράβι. Βγάζω την κλωστή και τη βελόνα και ράβω το κουμπί. Οι ώρες φαίνονται ατελείωτες.

   Μου φαίνεται ότι ήταν χθές, κι άς πέρασαν εφτά χρόνια. Πολίτης πλέον, τα προβλήματα βουνό και οι υποχρεώσεις δίχως τέλος.

   Οι επόμενοι θα είναι, άν θέλουν : η Κατερίνα, ο Δείμος του πολίτη, η Λουκρητία, η Ιφιγένεια και η Απολλωνία.

   Η μαγιά και τα θεμέλια του έργου τους, ο σεβασμός, ο φίλος, το δίκτυο, οι σχέσεις και ο Ήλιος.

Περί στερη - τικού Α

   Έχει πέσει στα χέρια μου αυτές τις μέρες, και διαβάζω, ένα βιβλίο με τίτλο " Το Θείο Ελληνικό αλφάβητο". Το διαβάζω αργά, λόγω περιο-ρισμένου ελεύθερου χρόνου, και νομίζω πώς έχει καταφέ-ρει το σκοπό του. Μ' έχει βάλει στο "τρυπάκι", να σκέφ-τομαι και να αναρωτιέμαι για τη γλώσσα μας. Δεν είναι λέει τυχαία, ούτε η σειρά των γραμμάτων στην αλφαβήτα, ούτε το σχήμα τους. Παρά είναι κώδικας επικοινωνίας, με συγκεκριμένη σημασία, και συγκεκριμένο παραλήπτη. " Ο έχων νουν αθροιζέτω...". Στα αρχαία, αλλά και τα παλιά χρόνια, αναφέρει, ο κόσμος ζούσε μέσα στη φύση όπου οι ήχοι ήταν άπειροι, κι έτσι η δημιουργία λέξεων ήταν πλούσια και συνεχής. Σήμερα, που ζούμε κλεισμένοι σε κλουβιά, (εντός κι εκτός εισαγωγικών), η δημιουργία χάθηκε και αντικαταστάθηκε από την παπαγαλία, τη μίμηση και την αδράνεια. Δεν έχουμε ερεθίσματα, κι έτσι δεν αντιδρούμε.

   Οι λέξεις που αρχίζουν από Α στερητικό δηλώνουν κάποια απώλεια. Τουλάχιστον οι περισσότερες. Παραδείγματος χάριν, άκομψος είναι αυτός που δεν είναι κομψός, αόμματος αυτός που δεν έχει όραση, άπειρος αυτός που δεν έχει πείρα αλλά κι αυτός που δεν έχει όρια, ακούραστος αυτός που δεν κουράζεται, αθάνατος αυτός που δεν πεθαίνει, κ.ο.κ. Η ετυμολογία μιας λέξης, και η μελέτη της προέλευσής της είναι κάτι μαγικό. Είναι η σωστή αποκωδικοποίηση του μηνύματος. Ποτέ δεν κατάλαβα, τι δουλειά έχει το Α το στερητικό στην αλήθεια, την αγάπη, στους αγγέλους, και σε πολλές ακόμα λέξεις. Ψάχνοντας στο λεξικό για την αλήθεια διαβάζω: γνώση σύμφωνη με την πραγματικότητα, και η έκφραση, η διατύπωσή της/ αυτό που το πνεύμα μπορεί και πρέπει να παραδεχτεί, γνώση με αναμφισβήτητη αξία/ η πραγματικότητα.. Εγώ την αναλύω σε Α-λήθεια= Α-λήθη, αυτό που δεν λησμονιέται - ξεχνιέται. Για την αγάπη διαβάζω: συμπάθεια, τρυφερότητα, ενδιαφέρον για κάποιον / έρωτας / το πρόσωπο που αγαπάμε / αφοσίωση σε κάτι, πάθος, μεγάλο ενδιαφέρον για κάτι / χάδια (αγάπες). Γνωρίζω ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας, όταν ήθελαν να πουν σ' αγαπώ, έλεγαν λαυώ σε, εξού και το I Love. 

   Δυστυχώς, εκτός του ότι οι λέξεις χάσανε την τονικότητά τους, και τα τέσσερα πνεύματα απεβίωσαν εις κύριον, (τα τρία από αυτά, και το τέταρτο είναι πολύ σοβαρά τραυματισμένο), δεν μπορώ να βρω λεξικό ετυμολογικό, που να αναλύει τις λέξεις μέχρι γράμματος.

   Έχουμε μια πλούσια γλώσσα, αλλά όπως διάβασα στο βιβλίο αυτό, και σωστά αναφέρει, η λέξη "καλό", έχει αντικαταστήσει πολλές άλλες όμορφες λέξεις, κι έτσι αντί να πούμε ευανάγνωστο βιβλίο, λέμε καλό βιβλίο, αντί να πούμε εύγευστο φαγητό, λέμε καλό φαγητό, κ.ο.κ.

   Ας κάνουμε μια προσπάθεια να δημιουργήσουμε καινούριες λέξεις, δεν είναι δύσκολο, λίγη σκέψη θέλει. Ας ενεργοποιήσουμε και τα εγκεφαλικά μας κύταρρα, για κάτι χρήσιμο.

Ελληνικών το φιλοσοφείν.......