Περί στατικά

   Το παιχνίδι των λέξεων, είναι κάτι το ευρηματικό και δημιουργικό, και οξύνει τον νού. Είναι πρόκληση να καταφέρεις να συνδυάσεις λέξεις και να κάνεις μια ιστορία. Στην περίπτωσή μας, κατόπιν προκλήσεως από την Άγνωστη τεμέτερον, κι έχοντας στο χέρι έναν στρατιώτη, ένα πορτοκάλι ή πορτοκαλί, τον άνεμο, μία κλωστή και την θάλασσα, πλάθουμε έναν μύθο.

   Είναι ξημερώματα, τέσσερις παρά η ώρα, κι εγώ κοιμάμαι στο κρεββάτι μου. Ήταν κουραστική μέρα και γι αυτό απολάμβανα τον ύπνο μου. Σε μια στιγμή κάποιος με σκουντάει να ξυπνήσω.

- Σήκω ρε...

Γυρίζω ανοίγω λίγο τα μάτια και τον βλέπω.

- Ξύπνα έχεις σκοπιά, 4:00 - 6:00, ετοιμάσου.

   Ξυπνάω και συνειδητοποιώ ότι είμαι στρατιώτης, κι όντως είχα σκοπιά. Κατεβαίνω από το κρεββάτι που τόσο λαχταρούσα όλη μέρα, κι ετοιμάζομαι. Σε ελάχιστα λεπτά, είμαι έτοιμος. Κάνω έναν τελευταίο έλεγχο. Στο λουκάνικο, βρήκα ένα πορτοκάλι, και το παίρνω μαζί μου να το φάω στη σκοπιά. Κοιτάζω τα τσιγάρα, κι αυτά είναι στη θέση τους. Παίρνω μαζί μου και λίγη κλωστή και μία βελόνα, για να ράψω ένα κουμπί που ξηλώθηκε, και μπορεί να είναι αιτία στέρησης εξόδου.

- Έτοιμος πάμε.

   Ξεκινάμε μαζί με τον λοχία αλλαγής. Είμαστε καλά ντυμένοι, γιατί το χειμώνα στη Σάμο ο άνεμος φτάνει τα οχτώ μποφόρ, και πάνω. Φτάνουμε στη σκοπιά κι αφού κάνουμε όλα τα διαδικαστικά, μ' αφήνουν και φεύγουν. Μόνος για δύο ώρες. Ντυμένος σαν κρεμμύδι, ώστε με δυσκολία να κινούμαι. Ακουμπάω κάπου το G3, και παίρνω το πορτοκάλι. Τρώγοντάς το, κοιτάω τον ουρανό. Μέχρι να τελειώσω το νούμερο θα έχει χαράξει. Παντου ησυχία. Ακούγεται μόνο ο δυνατός αέρας. Νομίζεις πως άν βγείς έξω θα σε πάρει και θα σε σηκώσει. Σκέφτομαι πως αύριο, δηλαδή σήμερα, φεύγω με άδεια, και μ' αυτή την ιδέα παίρνω θάρρος. Εύχομαι μόνο να είναι ήρεμη η θάλασσα και να περνάει καράβι. Βγάζω την κλωστή και τη βελόνα και ράβω το κουμπί. Οι ώρες φαίνονται ατελείωτες.

   Μου φαίνεται ότι ήταν χθές, κι άς πέρασαν εφτά χρόνια. Πολίτης πλέον, τα προβλήματα βουνό και οι υποχρεώσεις δίχως τέλος.

   Οι επόμενοι θα είναι, άν θέλουν : η Κατερίνα, ο Δείμος του πολίτη, η Λουκρητία, η Ιφιγένεια και η Απολλωνία.

   Η μαγιά και τα θεμέλια του έργου τους, ο σεβασμός, ο φίλος, το δίκτυο, οι σχέσεις και ο Ήλιος.