Περί στερη - τικού Α

   Έχει πέσει στα χέρια μου αυτές τις μέρες, και διαβάζω, ένα βιβλίο με τίτλο " Το Θείο Ελληνικό αλφάβητο". Το διαβάζω αργά, λόγω περιο-ρισμένου ελεύθερου χρόνου, και νομίζω πώς έχει καταφέ-ρει το σκοπό του. Μ' έχει βάλει στο "τρυπάκι", να σκέφ-τομαι και να αναρωτιέμαι για τη γλώσσα μας. Δεν είναι λέει τυχαία, ούτε η σειρά των γραμμάτων στην αλφαβήτα, ούτε το σχήμα τους. Παρά είναι κώδικας επικοινωνίας, με συγκεκριμένη σημασία, και συγκεκριμένο παραλήπτη. " Ο έχων νουν αθροιζέτω...". Στα αρχαία, αλλά και τα παλιά χρόνια, αναφέρει, ο κόσμος ζούσε μέσα στη φύση όπου οι ήχοι ήταν άπειροι, κι έτσι η δημιουργία λέξεων ήταν πλούσια και συνεχής. Σήμερα, που ζούμε κλεισμένοι σε κλουβιά, (εντός κι εκτός εισαγωγικών), η δημιουργία χάθηκε και αντικαταστάθηκε από την παπαγαλία, τη μίμηση και την αδράνεια. Δεν έχουμε ερεθίσματα, κι έτσι δεν αντιδρούμε.

   Οι λέξεις που αρχίζουν από Α στερητικό δηλώνουν κάποια απώλεια. Τουλάχιστον οι περισσότερες. Παραδείγματος χάριν, άκομψος είναι αυτός που δεν είναι κομψός, αόμματος αυτός που δεν έχει όραση, άπειρος αυτός που δεν έχει πείρα αλλά κι αυτός που δεν έχει όρια, ακούραστος αυτός που δεν κουράζεται, αθάνατος αυτός που δεν πεθαίνει, κ.ο.κ. Η ετυμολογία μιας λέξης, και η μελέτη της προέλευσής της είναι κάτι μαγικό. Είναι η σωστή αποκωδικοποίηση του μηνύματος. Ποτέ δεν κατάλαβα, τι δουλειά έχει το Α το στερητικό στην αλήθεια, την αγάπη, στους αγγέλους, και σε πολλές ακόμα λέξεις. Ψάχνοντας στο λεξικό για την αλήθεια διαβάζω: γνώση σύμφωνη με την πραγματικότητα, και η έκφραση, η διατύπωσή της/ αυτό που το πνεύμα μπορεί και πρέπει να παραδεχτεί, γνώση με αναμφισβήτητη αξία/ η πραγματικότητα.. Εγώ την αναλύω σε Α-λήθεια= Α-λήθη, αυτό που δεν λησμονιέται - ξεχνιέται. Για την αγάπη διαβάζω: συμπάθεια, τρυφερότητα, ενδιαφέρον για κάποιον / έρωτας / το πρόσωπο που αγαπάμε / αφοσίωση σε κάτι, πάθος, μεγάλο ενδιαφέρον για κάτι / χάδια (αγάπες). Γνωρίζω ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας, όταν ήθελαν να πουν σ' αγαπώ, έλεγαν λαυώ σε, εξού και το I Love. 

   Δυστυχώς, εκτός του ότι οι λέξεις χάσανε την τονικότητά τους, και τα τέσσερα πνεύματα απεβίωσαν εις κύριον, (τα τρία από αυτά, και το τέταρτο είναι πολύ σοβαρά τραυματισμένο), δεν μπορώ να βρω λεξικό ετυμολογικό, που να αναλύει τις λέξεις μέχρι γράμματος.

   Έχουμε μια πλούσια γλώσσα, αλλά όπως διάβασα στο βιβλίο αυτό, και σωστά αναφέρει, η λέξη "καλό", έχει αντικαταστήσει πολλές άλλες όμορφες λέξεις, κι έτσι αντί να πούμε ευανάγνωστο βιβλίο, λέμε καλό βιβλίο, αντί να πούμε εύγευστο φαγητό, λέμε καλό φαγητό, κ.ο.κ.

   Ας κάνουμε μια προσπάθεια να δημιουργήσουμε καινούριες λέξεις, δεν είναι δύσκολο, λίγη σκέψη θέλει. Ας ενεργοποιήσουμε και τα εγκεφαλικά μας κύταρρα, για κάτι χρήσιμο.

Ελληνικών το φιλοσοφείν.......