Η γυναίκα - γυνή, είναι το γήινο μισό της υπόστασης του ανθρώπου. Το έταιρον ήμιση είναι ο άντρας - ανήρ - αήρ. Πύρ, γυνή και θάλασσα, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και ψάχνοντας βρήκα μερικά κοινά γνωρίσματα σ' αυτές τις τρεις λέξεις. Ενώ είναι ήρεμες και νομίζεις πως τις ελέγχεις, εν ριπή οφθαλμού μπορούν να θυμώσουν και να γίνουν ανεξέλεγκτες ( μιλάω και για τις τρεις ταυτόχρονα: την πυρά, την γυνή και την θάλασσα ). Έχουν την ιδιότητα να σε μαγεύουν και να σε "υπνωτίζουν" και ως σειρήνες να σε ρίχνουν στα βράχια και να τσακίζεσαι. Δεν θέλουν υποτίμησει. Η ζεστή φωτιά, η αγγελικη μορφή και η ήρεμη θάλασσα, εύκολα μετατρέπονται σε πύρινη κόλαση, μαινάδα και υγρό τάφο.
Η Ελληνίδα γυναίκα, έχει στο DNA της μορφές όπως οι θρυλικές Αμαζόνες, οι βυζαντινές αυτοκράτειρες, και οι μοναδικές ηρωίδες του '21 και του'40. Η Ιππολύτη, η Θεοδώρα, η Ιουστίνη, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, κι εκείνες οι γυναίκες που εφοδίαζαν τον αμυνόμενο ελληνικό στρατό. Γυναίκες "ψημένες" και σκληραγωγημένες, ευφυής και ριψοκίνδυνες.
Οι γυναίκες των όχι και πολύ παλαιότερων ετών, είχαν πρώτα απ' όλα το ένστικτο της μητρότητας και θυσίαζαν πολλά γι αυτό. Οι γυναίκες αυτές ήταν πάνω απ' όλα μάνες. Ήξεραν τι θα πούν πώς θα το πούν και πότε. Ήξεραν να περνάν τον λόγο τους έξυπνα. Κρατούσαν σπίτια και ανέθρεφαν σωστούς ανθρώπους. Ήξεραν τον ρόλο τους και πώς να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις.
Οι γυναίκες σήμερα, καταρχήν δεν ξέρουν το ρόλο τους, το σκοπό τους. Δεν ξέρουν αν θέλουν να είναι μάνες ή μόνες. Η οικογένεια γι αυτές είναι δύσκολο πράγμα, κάτι το οποίο ήταν αυτονόητο για τις παλιές. Δεν υπάρχουν άντρες λένε κι έχουν "ζωστεί με τ' άρματα" μην τυχών και τις πλησιάσει κανείς.
Η γυναίκα - γυνή, είναι η Γη που θα πάρει τον καρπό, θα τον θρέψει, θα τον διαμορφώσει και θα τον κάνει δέντρο. Αν η Γή είναι γόνιμη, δηλαδή καλοπροαίρετη και ευφυής, τότε ο καρπός θα γίνει ένα εύρωστο δέντρο. Αν η Γη είναι άγονη, τότε ο καρπός θα σαπίσει.
Ελληνικών το φιλοσοφείν...................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου