Ζούμε σ' έναν κόσμο, σε μιά εποχή, όπου τίποτε δεν πρέπει να μας εκπλήσει και όλα πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενα. Όπου λέξεις σημαντικές και δημιουργικές, όπως η Ζωή, η Ειρήνη και η Ελευθερία, χάνουν την αξία τους και άλλες ασήμαντες και καταστροφηκές, όπως (οι αντίθετες αυτών που προανέφερα) ο θάνατος, ο πόλεμος και η δουλεία, αποκτούν υπεραξία. Κάντε το τέστ και θα με καταλάβετε. Πείτε θάνατος, πόλεμος ή δουλεία( και δουλειά να πείτε το ίδιο είναι). Θα σας φανούν έννοιες τόσο οικίες και καθόλου τρομακτικές. Τις ακούμε κάθε μέρα και πλέον δεν μας συγκινούν.Έχουμε πάθει ανοσία γιατί ξεχάσαμε ή δεν γνωρίζουμε τη σημασία τους. Μας φαίνονται απλές λέξεις.
Φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε την ιδέα να ζήσουμε, με ότι σημαίνει αυτό, και να θεωρούμε ποιό "καθημερινό"- εύκολο το να πεθάνουμε. Χάσαμε τη αίσθηση του μέτρου και του αυτοελέγχου ( για τον οποίο πάσχιζε ο Σωκράτης ). Έχουμε περάσει από την χαλαρότη-τα του 70's στην υπερβολική συντήρηση του 07's.
Η γενιά η δική μας, είναι τόσο άτυχη που ζεί σε μια τέτοια εποχή. Μας φαίνεται δύσκολη ( η εποχή ), όπως φαινόταν και στον πατέρα μας η δική του, και στον παππού μας η δική του, κ.ο.κ. Πιστεύουμε πως αν ζούσαμε στο παρελθόν, θα ήταν ποιό εύκολα τα πράγματα.
Παλεύουμε να ζήσουμε, όμως είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσης σε μια τέτοια κοινωνία. Τα προβλήματα του παρελθόντος, έχουν οξυνθεί. Η ανεργία, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, κ.λ.π. Είναι πολύ λυπηρό να υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι. Να μην μιλάμε μεταξύ μας. Καίγεται και υποφέρει ο συνάνθρωπός μας μερικά χιλιόμετρα μακριά, και σπεύδουμε να τον βοηθήσουμε. Μόλις όμως βγούμε από την πόρτα του σπιτιού μας και αντικρίσουμε τον γείτονά μας, ούτε καλημέρα.....
Παλεύουμε να ζήσουμε, όμως είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσης σε μια τέτοια κοινωνία. Τα προβλήματα του παρελθόντος, έχουν οξυνθεί. Η ανεργία, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, κ.λ.π. Είναι πολύ λυπηρό να υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι. Να μην μιλάμε μεταξύ μας. Καίγεται και υποφέρει ο συνάνθρωπός μας μερικά χιλιόμετρα μακριά, και σπεύδουμε να τον βοηθήσουμε. Μόλις όμως βγούμε από την πόρτα του σπιτιού μας και αντικρίσουμε τον γείτονά μας, ούτε καλημέρα.....
Η παράδοση, είναι αυτά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, τα ήθη κι τα έθιμά μας, η ιστορία μας. Αυτά τα παρατήσαμε και αυτό που εμείς θα παραδώσουμε στους απογόνους μας θα είναι μόνο τα προβλήματα (οξυμένα) και η απαισοδοξία.
Είμαστε άτυχοι που ζούμε σε μια τέτοια εποχή γιατί δεν έχουμε προετοιμαστεί γι αυτήν.
Πάντα υπήρχαν προβλήματα, αλλά οι άνθρωποι ήταν ποιό σκληραγωγημένοι κι έτοιμοι για την εποχή τους.
Πάντα υπήρχαν προβλήματα, αλλά οι άνθρωποι ήταν ποιό σκληραγωγημένοι κι έτοιμοι για την εποχή τους.
Ελληνικών το φιλοσοφείν......
1 σχόλιο:
Μέσα σε 2 παραγράφους χωρέσατε όλη την αδικία που μας κατατρέχει.Φτάσανε και στη Ζάκυνθο να μην λένε καλημέρα;;Αλλά τι λέω εδώ προβληθήκατε ως το νησί της κομπίνας με ψηφισμένο αρχηγό συνάδελφό μου "αρχιλοβητούρα".
Δημοσίευση σχολίου