Περί εκλογών

    Και επιτέλους κάτι αλλαξε. Τουλάχιστον το πρώτο βήμα έγινε, και φαίνεται πώς θεωρητικά έχουμε την πολυπόθητη αλλαγή. Άλλαξαν οι αναλογίες, άλλαξαν οι πρωταγωνιστές, το ερώτημα όμως είναι αν άλλαξαν και τα μυαλά, ή σκέφτονται με τον ίδιο λιτοδίαιτο τρόπο, ο οποίος βύθισε τη χώρα μου σε άπατο βούρκο.Πολλά τα γνωστά ονόματα "λωποδυτών" οι οποίοι δεν κατάφεραν αυτοί τη φορά να κάτσουν στην καρέκλα που ζεσταίνουν τόσα χρόνια στη βουλή των ανθελλήνων. Τα επίθετα που χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε όπως πρέπει τους ανθέλληνες βουλευτές - βολευτές των τελευταίων δεκαετιών, χάνουν την αξία τους γιατί όσο άσχημα κι αν είναι, δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα.

    Και ενώ οι εκλογές τελείωσαν κι έδωσαν το σαφές μήνυμά τους, έχουν περάσει τρεις μέρες και ακόμα δεν ξέρουμε ( ο λόγος το λέει, ξέρουμε ότι οι πραγματικές εκλογές είναι αυτές που θα γίνουν σε λίγες μέρες) ποια είναι η καινούρια κυβέρνηση της Ελλάδος. Ένα κακό θέατρο, παίζεται αυτές τις μέρες, με σκοπό να κερδηθεί χρόνος και χρήμα, ώστε να ελαχιστοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι απώλειες των εχόντων. Γι αυτό κανείς δε χαιρόταν το βράδυ των εκλογών. Από τη μία οι πενήντα bonus έδρες του ακατονόμαστου νόμου ή όπως αλλιώς λέγεται, και από την άλλη η ανησυχία - σιγουριά, ποιο θα είναι το πρώτο κόμμα, δεν άφηναν κανένα να χαρεί. Κι ενώ την επόμενη μέρα, θα περίμενε κανείς, ότι ο Benny και ο Anton θα ήταν σκεπτικοί και στενοχωρημένοι για τον καταποντισμό που έπαθαν τα κόμματα που ηγούνται, αυτοί μας τρέλαναν και πάλι θριαμβολογώντας.

    Πόσο υπομονή να κάνει ένας λαός, και δη ο ελληνικός, με τόσα ευτράπελα που βλέπει. Μέχρι τώρα τους παίρνουμε στην πλάκα και τους αφήνουμε να μας δείξουν αν έχουν ελάχιστη τσίπα. Μας είπαν τεμπέληδες, αλήτες, λαμόγια, αφερέγγυους και τόσα άλλα. Από τότε που μας έφεραν το ευρώ, γίναμε μίζεροι. Με τη δραχμούλα, παίρναμε όσα παίρναμε, δίναμε όσα δίναμε και μας περίσσευαν κι όλας.Δουλεύαμε σερβιτόροι, ερχόταν οι τουρίστες και φεύγοντας, άφηναν κι ένα βαρβάτο πουρμπουάρ. Κι αν μάλιστα ήταν Έλληνες μάλωναν ποιος θα αφήσει παραπάνω. Με το ευρώ, και το φαγητό από τα σούπερ μάρκετ το παίρνουν. Δε άρεσε στους ξένους η ανεμελιά, η ηρεμία και η αισιοδοξία που είχαμε. Αυτοί δουλεύανε όλο το χρόνο για δέκα μέρες διακοπές. Μας έφεραν στο "μπόι τους" και ποιο κάτω και τώρα όντας από πάνω, θαρρούν ότι κάνουν κουμάντο. Πόσα χρόνια χρειάζονται άραγε για να μάθουν τί θα πει Έλληνας;