Περί Ποντίων

   Βρισκόμαστε μερικά χρόνια πίσω, το έτος 1922μ.χ. Στην Ελλάδα έχουμε εκλογές και ο τότε υποψήφιος Ελευθέριος Βενιζέλος, υπόσχεται πως σε περίπτωση εκλογής του, θα επαναφέρει πίσω τον ελληνικό στρατό που προέλαυνε στν Μικρά Ασία( όπως και στις μέρες μας ο αμερικανός πρόεδρος έλεγε για τον αμερικανικό στρατό που βρίσκεται στο Ιρακ). Ο Ε. Βενιζέλος εκλέγεται αλλά αντί της δέσμευσής του, αφήνει τον στρατό εκεί που βρισκόταν. Οι ξένες δυνάμεις που πάντα μας "βοηθούσαν", βλέποντας τα επεκτατικά σχέδιά μας σταματούν να μας υποστηρίζουν και στρέφονται στον Κεμάλ. Και κάπου εκεί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Εντός των συνόρων μας υπάρχει αναταραχή και η τύχη του Ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία έχει προδιαγραφεί. Οδεύουν προς τον χαμό. Καταφέρνουν με χίλια ζόρια να φτάσουν στον Σαγγάριο, αλλά το κλίμα αντιστρέφεται και ο κυνηγός γίνεται θήραμα. Οι "φίλοι" μας Τούρκοι πραγματοποιούν μία από τις χειρότερες γενοκτονίες. Σφάζουν, καίνε, λεηλατούν μέρη που ακόμα και σήμερα φωνάζουν πως είναι ελληνικά. Σαμψούντα, Κερασούντα, Σινώπη, Σμύρνη και πολλές ακόμα περιοχές μεταμορφώνονται σε ερείπια και πόλεις-μνήματα. Ο αριθμός των θυμάτων δεν έγινε ποτέ γνωστός, και μόνο με προσεγγίσεις μπορούμε να μιλάμε.

   Μόλις πρίν από μερικά χρόνια, καθιερώθηκε στην Ελλάδα, η 19 Μαϊου ώς η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων. Οι Τούρκοι ούτε που να ακούνε για γενοκτονία δεν θέλουνε.    

   Σήμερα υπάρχουν εναπομείναντες Πόντιοι στα μέρη που εφέκαμεν οπίς, οι οποίοι άν κι έχουν για διδασκάλους τους γκρίζους λύκους, πάραυτα δεν ξεχάσαν ούτε τη γλώσσα, ούτε τα ήθη κι έθιμα.

   Από το 1453 την χρονιά της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, περιμένουμε εκείνη την ημέρα του επαναπατρισμού.

   Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ακούγοντας για μέρη και ιστορίες, μέσα από τραγούδια και αφηγήσεις, και να μην έχεις δει τίποτα από αυτά. Αρωθυμίας.

Ελληνικών το φιλοσοφείν...........