Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Περί δρωμένων εν Ελλάδι


Τι θα δει άραγε μόλις ανοίξει τα μάτια του αυτό το παιδί;
      Είναι γεγονός πλέον, πώς στις εκλογές του 2009, ήταν η τελευταία ευκαιρία που δώσαμε στους πολιτικούς, να επανορθώσουν. Έκτοτε τα πράγματα χειροτέρεψαν, και αντί της επανορθώσεως είχαμε το αποτελείωμα του κράτους. Η τελευταία ελπίδα χάθηκε και έδωσε τη θέση της στην αγανάκτηση. Οι προκλήσεις απανωτές, και σε αντιμετώπισή τους είχαμε τις συγκεντρώσεις στις πλατείες με τους "Αγανακτισμένους", τα "βραβεία" ανοιχτής παλάμης και τα δακρυγόνα. Στις τελευταίες εκλογές εκδηλώθηκε η αγανάκτηση, με αυξημένα ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή. Και βλέποντάς τα τεκταινόμενα στην μετά τις εκλογές εβδομάδα, με ένα θέατρο σε πλήρη εξέλιξη, η αγανάκτηση έδωσε τη θέση της στη ΒΙΑ
      Ο κόσμος εξαγριώνεται, και πλέον όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Η ανικανότητα του κράτους για παροχή ασφάλειας, έκανε τους ανθρώπους απελπισμένους πλέον να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και να επευφημούνται οι "επιτυγχάνοντες" το στόχο. Η ανικανότητα του κράτους να ελέγξει τα οικονομικά και να δώσει μια κάποια ελπίδα. έκανε τους ανθρώπους απελπισμένους πλέον να αυτοκτονούν. Πλέον έχουν πέσει οι μάσκες των πολιτικών, αλλά ακόμα κι έτσι αυτοί συνεχίζουν να παίζουν θέατρο. Τα πράγματα πλέον έχουν ξεφύγει. Υπάρχουν τρία "στρατόπεδα" πλέον οι "Συριζαίοι", οι κομμουνιστές και οι "χρυσαυγίτες". Αυτό που φαινότανε σαν πάτος του βαρελιού, ήταν τελικά το πάνω μέρος του. Ακόμα είμαστε στην αρχή. Τα χειρότερα έπονται. Οι 1.000.000 και βάλε άνεργοι είναι ένας "στρατός" αγανακτισμένων που κάνει ακόμα λίγη υπομονή.
      Μήπως οι Μάγια είχαν σωστά ερμηνευτεί στις προβλέψεις τους;